کنترل شدید رسانه‌ها و سانسور محتوای مربوط به زنان، یکی دیگر از ابعاد نادیده‌گرفته‌شده بحران افغانستان است.
از زمان بازگشت طالبان، بسیاری از خبرنگاران زن یا مجبور به ترک کار شده‌اند یا تحت فشار شدید برای محدود کردن پوشش موضوعات مرتبط با زنان قرار دارند. این باعث شده روایت‌ها و مشکلات زنان کمتر در سطح ملی و بین‌المللی شنیده شود.
در نبود رسانه‌های آزاد، داستان‌ها و مشکلات زنان یا به‌طور کامل نادیده گرفته می‌شوند یا با روایتی تحریف‌شده منتشر می‌شوند. این امر، علاوه بر آسیب به آگاهی عمومی، باعث کاهش فشار اجتماعی و سیاسی برای تغییر شرایط می‌شود.
بازگرداندن صدای زنان به رسانه‌ها، نیازمند همبستگی داخلی و حمایت بین‌المللی است. در غیر این صورت، سکوت رسانه‌ای می‌تواند به حذف کامل زنان از حافظه جمعی منجر شود.
