در افغانستان امروز، بسته شدن درهای مدارس بر روی دختران، پیامدهایی فراتر از محرومیت فردی دارد.
پس از ممنوعیت تحصیل برای دختران بالاتر از صنف ششم، شکاف جنسیتی در آموزش به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. این تصمیم، نیروی کار آینده را با کمبود مهارت مواجه خواهد کرد و اقتصاد کشور را بیش از پیش به سمت رکود سوق می‌دهد.
تجربه کشورهای مشابه نشان داده است که وقتی زنان از تحصیل محروم می‌شوند، مشارکت آنان در بازار کار و فعالیت‌های اجتماعی کاهش می‌یابد و نرخ فقر افزایش پیدا می‌کند. این یک چرخه معیوب است که از یک سو، زنان را به وابستگی اقتصادی می‌کشاند و از سوی دیگر، مانع رشد اقتصادی ملی می‌شود.
بدون سیاست‌گذاری جامع و تغییر نگرش حاکمان، هر سال محرومیت آموزشی به معنای از دست رفتن یک نسل از توان بالقوه انسانی خواهد بود؛ نسلی که می‌توانست آینده‌ای روشن‌تر برای کشور رقم بزند.
